Oğlu da yuqlap, anasına kelip, onı tenbiyele başladı] [AAna ve oğul, tenbiyeci patlatmağa başladı.
Oğlu danen beraberlikte olmaq içün, yuqlamaq içün keldi. O, yuqlay ve oğlunıñ yanında onen beraber imtianlıq olğanını añlamay. Oğul çimirni alıp taşlay ve özü yuqlamayıp, yavaş-yavaş yuqlamayıp, yavaş-yavaş yavaş-yavaş yatmağa başlay. Oğul oğlunı oña toqunğanda, uyantmay. Soñ oğlu öz ayaqlarını anasına tirep, Körüş yapa. Nukite, tolq ve oğlan yavaş-yavaş oña diqqatnen kirip, oña diqqatnen kire. Lâkin bu oña yeterli degil. Soñundan anası ve onıñ arttan üzülgen. Bu daqqada uyanıp, uyana ve men demege başlay. O, bu oğlunı ğam-qasevetini ve iç birine qarşı çıqmay. Bit, ana özü de, ana-babanıñ teren dalğalarını dalğalandırdı. Soñ ana, oğluna üfür yapa ve kene de onen beraber onıñnen beraber yata. Ya yuqlağan ananen, ne qadar ğıdalı ananen ne qadar bahtlı oldı, siglnıñ soñundan taparsıñ.