Oğlunıñ nazikligi ve mahkemeligi ve mahkemeliginen azca olğan bir analıqnıñ imtiyazı bar edi.

Bala anasınen nasıl kerek olğanını plannen keldi ve o, mırza olmaq qararına keldi. O, bir de bir urba kiyse yatqanda, anasına kelip, onı liftlerini bere başladı. O, ne qadar güzel mulâyim ve itiraziy qadın olğanını ayta. O da nizamını ve vucudınıñ mulâyimligini maqtaylar. Ve men tek külküre ve em de öksüz ola, çünki o pek büyüktir. Soñ oğlu ananı ayağınen sıypap, oña nazikligini aytmaqnı devam ete. Oğlunıñ bu sözlerden ve areketlerinden daa ziyade daa ziyademege başladı ve şunıñ içün qolaylıqnı oğlunen beraber razı oldı. Soñ ana ve oğul endi nazik ola. Şunıñ içün oğlu ana-babalarnı tek tek alicenap sözlerge qoşqan ananı tek özünen muracaat etip ola edi. Em de işareti — evde ana-babanıñ bir parça tenbiyelesinen beraber ana-babalarnen beraber ekseriyetle.