Sıcaqnen anasınen peyda oldı, oña ise oña «yoqtalarğa tercime etti» .
Oğlu ve ana pek sıcaq seferden soñ, bir yastıqqa yuqlay. Lâkin ana oğluna qoydı ki,oğlu ve mulâyim, mulâyim oña bu meseleni çezmege yardım ete. O, oğlunı parmaqa, o, soñ, arıqqa qoyula. Amma tek qalemniñ qalemi, soñra anasına yardım etmey ve soñ oña qarşı çıqa ve oña kirmege imkân bere. Şunıñ içün oğlu ve ana da iç bir vaqıt keçmegence, fakırda başlana başladılar. Neticede, oğlunı bitirip, şimdi ana ve oğulnı şiddetten soñ, raat yuqlap ola.