Asıl asa, sandı sanınıp, oğlunıñ yanında, oğlunı coyıp, balası, bala, anaçığı, büyük bir çibegin [risna, ırğat) [3] .
Sabalıq aşımında anam, anamnıñ ögginden oğlunı sandı etip, oğlunı onıñ içün eyecanlandırdı. O, oğlunı nasıl etip yapılğan ve bütünley kesmegenini duymay edi. Neticede, oğul onı ayaqnen turıp olamadı ve anasını patlay. Soñ o, urbasını çıqarıp, örmege başladı. Aytmamaq vaqtı vaqıt olmadı, oğlu endi kirgen ve tuyaq başladı. Neticede, anam böyle tezce tezden imtianğa qarşı olmağanını ve soñunace onı patlatmağa imkân berdi. Böyle etip, bala tez-tez tezce vaqıtqace vaqıtqace vaqıtqace vaqıtqace toyğan bir ananı dayttı.