Baqıñız, ağa-qardaş ve aptesi, yolculıq vaqıtında aşıqlar ve çoqluq bar.

Ertesi künü ağa-qardaş, aptesi sıcaq odağa yerleşken, anda tek bir yataqlı edi. Yaramaq içün, uzun yol qazanmaq içün uzun yoldan soñ da, beraber yatıştırmaq kerek edi. Lâkin, şu ande yatqan soñ, ağası, qardaşını quçaqlap, qız qardaşını sıypap başladı. Ve soñra apteniñ dudaqlarına dudaqlarını bastı. Apte ise oña öpip, oña quçaqlap başladı. Ne qadar, ağası, indeqına çıqıp, qız qardaşına çıqıp, oña da ola. Biri-birinen bir-birer arasına toqunmağa başlaylar ve mesele anda bitmez. Bundan soñ qız qardaşınıñ azasını sorap başladı ve onı yaqalamaq istedi. Bu birinci kere ağa-qardaş qardaşıdır. O, küçlü iñley ve olar birinciden soñ ise, zalımğa tüştiler. Amma bu tarihnıñ soñu degil. Ertesi künü ağam ve apte endi televizor seyir ete, soñ ise olarnıñ evel imticesi olğanlarını hatırladılar. Olarnı kene örtüp, olar kene öpeler. Şimdi ise kene qardaşını kün-künden qızarıp, onıñ qızqardaşını ekinci kere qızardıra. Ağa-qardaşlar, çoq vaqıt aşıqa ediler, çünki çoq vaqıt devamında olar secde-türlü bir vaqıt edi.