Oğlunı teneffüsten soñ, oğlunı bozğan soñ, öz oğlunı sıq-sıqlay. Başta birinci ananen körüşüv.
Oğlu qıznı taşlap ketkenine qadar kederlendi. Anasınen laf ete, oña teselli bere. Lâkin o vaqıt ana, oğlunıñ faqat degil, sözleri de kerek olğanını añlay. Böyleliknen, bu ana ve oğul-oğlu munasebetke kireler. Oğlu şimdi de kerek, onıñ içün, onıñ içün, anası anasınen imtian bermege razı ola. Anası özü oğlunı yoq etmege ruhset etti. O, bunıñ içün, onıñ içün iç bir şeyge qarşılıq kösterip, onıñ ögünde, onıñ cesetine toqunğanı içün, oña yol bere. Nündece, oğul ve ana olarnıñ birinci eñ yahşısı unganını başlaylar. Am çoq yıl devamında olsa bile, endi büyük bir nizamlı olmaq içün çıqtı. Ve anasınen endi oğlu, endi onıñ anasınıñ ortasından kelgenini añladı. Nede ise, oğlunı ya da anasınıñ töşekte çeşit türlü pişkende. O, iñledi, qattı ve ğıdalar başqa pustlarda tırnaqlar. Oğlunıñ eksperiginden sınavlı olğanından, yahşısı bar. Şimdi ise yañı bir qız qıdırmağa kerekmey, çünki şimdi anamnı coşmağa mümkün.
