Anası oğlunıñ azasına baqıp, onıñ üstüne oturmağa istey edi.

Asımda keçingende oğlunıñ azası olıp, onıñ oğlunıñ azası kördi. O vaqıtta anası, o vaqıttaki dolatet aldı ve onıñ içün ne büyük azası olğanını bilmek mümkün. O, deral bir istek bar edi ve oğlunı ise ıçap başladı. Oğlu anasınıñ bu sırlarını tiyip, maqtavğa tiymeyip, onı maqtay dep, maqtay. Ve o vaqıt anamnıñ qalemini, men de men kibi baqmağa qarar berdi. Am, köpürkler aqqında unutıp, qırmısqalışağanda, oğluna üfür yapa. Lâkin oña tek üfod yasamaq içün oña yeterli degil de, oğlunı boranğa yatmağa davet etti. Oğlu yayılıp yata ve ana balaban köbesniñ üstüne oturdı. O, şu an sesnen qıçırıp başladı, çünki qalemi pek terenden kirgen. Oğlunıñ yüzünde, anasınıñ büyük köküslerinde anasına tiyip, olarğa toqunmağa başladı. Yuqarıdan, er bir vaqıtqa atılıp sekirip, oğlançıqnı yahşı etip ayta. Ne ise, ana onıñ yanına qaytıp, kene de onı tenbiyele etip, töpege otura. Öyle çoq vaqıtlar. Soñ anam yerinden turdı, oğlu ise endi turğan. Anasına devam ete ve tezden bitiririni ayta. Bundan soñ anam kene üfod yasap başladı ve oğluna onıñ yüzüne möneke bere ediler. O, eñ beklenilmegende eñ beklenilmegen edi. Oğul anasını anasına alacağına iç bir yerge almay edi, lâkin özü ise, doğrusını istese, onıñ oğlu onı red etmedi.