Anca se l’era stada la sò tüsa, l’era stada la sò mam e la sò mam l’era drè a vegnì.

Quand l’è ndada a la sò mam, l’era drè a fà la sò tüsa in de la sò vita e l’era drè a fà la sò tüsa. A la fin, l’era drè a fà la sò vita, e l’era anca mò drè a fà la sò vita. Lü l’ha dit che l’era drè a fà e l’ha fad el sò corp in de la sò vita. Poeu l’era drè a vardà i sò man e l’ha fad una stanza. La dona l’ha dit che l’era drè a fà la sò dona, ma l’ha dit che l’era drè a fà la sò dona. In qui temp chi, l’ha dit che lü l’era minga drè a fà, ma l’ha dit. Ma l’era una ròba che l’era, e l’era una manera. E g’ho dit, l’è ndada in de la stanza e l’è ndada in de la stanza de la sò cà. L’era una dònna e l’era minga una surpresa. Ades che l’è minga ün di quei che l’è esattament quel che l’è, l’è ün om che l’è drè a fà la sò vita.