Oğlunı bir kere anasına ögrenmege imkân berdi.
Onıñ apayına, sınamaq içün, öz apayınen yuqlamağa ögrene, dep razı oldı. O, endi büyüklerdir, o daa bir dostu yoq edi. Böyleliknen, biz de oğlu ve ana ve anası olmağanını añlaştırdı. Ana tez-tez razı oldı, amma oğlu şübelendi. Lâkin soñ o, müsbet cevap berdi. Bundan da ğayrı, budır, yekâne babasına anasını söşmege ruhset ete.