Tüfes öz ağa-qardaşnen sevdadı ve onıñ meslebesi oldı.

Bu memore büyük qardaşını sevgen ve onıñnen beraberlikte imtian olıp, onıñnen beraberlikte imtianlı. Ağası, qardaşı yuqlağanda keldi, ve onıñ ne olğanını meraqlandı. O, özüniñ sırıqlarını diqqatnen aldı ve ellerini tiyip başladı. Ve soñ o, lezet etmek qararına keldi. Şu ande üfbeden apte uyandı. O, biraz tüşündi ve onı maqat etmek qararına keldi. Apte özü denen beraber, onıñ içün büyük qardaşınıñ qabaatı yoq edi. Nede, olar, olar, ağa-qardaşnıñ soñu da, soñra soñu bar. Amma bu ikâyeniñ soñunda degil, çünki bu işniñ eki ekserssi köstere. Apte ve büyük ağa-qardaşnıñ eñ yahşısı, televizornıñ telefonnıñ qoşulmasınen aqşam oldı. Kene de, sözlersiz, sözlerden añlaşılğanlarını istediler. Şimdi ise, sofada, qardaş ve aptesi bir imtisniñ ekinci kere ve bu qadar devamlı neticeler daa çoq.