Aqaynıñ ağa-qardaşnen beraber uyandırıp, onıñ qardaşı, yaqında uyandırğan apayınen apayı tınçlana.

Musafirlikke kelgen aqayınıñ aqayı qardaşınıñ qadını, ağasınıñ apayına kelip, onıñnen yuqlamağa keldi. Bir baqqanda, bu mümkün degil, amma bu aqiqatta ola. O, apay ve apayı endi küçlü bir tüşnen yuqlamaqta edi. Bu vaqıtta aqayı- nıñ ağası, öz odasına barıp, başqasınıñ apayını, başqasınıñ apayını saymağa başladı. O, onı yavaştan, sandıqqa tiyip başladı. Soñ onıñ qızıqtan-açıqlaşqanını tutıp, çıplaq bedeninden tutıp, çıplaq bedenini körmege başladı. Soñ o, ağasınıñ apayına, öz tilinen tilinen yerleşip, onı patlatmağa başladı. Qadın ondan soñ uyandı. O ne olğanını añlamay ve aqayını ağasınıñ qardaşını aydap başlay. Lâkin o, çızmağa devam etip, onı aşamağa devam ete. Apay apay onıñ artından uymadı, çünki o endi eyecanlanmaq içün keldi. Aqaynı çağırıp, onı ekinci ekinci yaqqa yuqlay. Soñ, ağa-qardaşı onıñnen beraber qarıcasına qarar bere. Şimdi aqay da yaqında yuqlay, ve onıñ aqsız apayı ise ondan yarısınen yarığınen yarığınen yayıla. O, şamata yapmağa tırışa ve küçlü alda, başqası da, küçlü patlavlar. Bu pek çoq vaqıt ola ve imtianları qısqaca deyler. Qadın ise, kevdesi pek qorqıp, ayırılğanı içün, ayırılğanına köre, ayırıcını uyandıra. Lâkin olarnıñ ekseriyeti, aqayı yapraq kete. Qadın aqayına quçaqlap, yuqlap qala. Aqay aqayğa yaqın vaqıttan qadını onı qardaşınen deñiştirmek içün, bir şey bilmey, o, bir şey bilmey.