Дар давраи алоқаи ҷинсӣ, зан пурсид, ки ба дӯсте муроҷиат кунад, то вай ӯро бикушад
Шавҳар ва зан алоқаи ҷинсӣ доранд ва баъд аз шавҳараш хоҳиш кард, ки ба дӯсташ даъват кунад. Вай мехост, ки дӯсти ӯ ба ӯ маъқул шавад. Дар аввал, шавҳарашро дар бораи алоқаи ҷинсӣ ба ларза гирифт, аммо баъд ӯ дӯсти худро даъват кард, ки занашро ба хаста кунад. Пас аз 5 дақиқа, дӯсти шавҳарам омада, зуд сар зад. Вай инчунин зани дӯсташро аз занаш оғоз кард ва ҳоло ҳам шод шуд, ки ӯ ду узв дошт. Нчунин нест, ки чӣ тавр шавҳар розӣ аст, ки марди дигарро ба ҷойгузин кунад, аммо чизи асосӣ ин аст, ки занаш хушбахт буд.