То он даме, ки писараш дӯстдухтар надорад, модар ба ӯ имкон медиҳад, ки худаш
Писари ман хушбахт буд, ки модарам ба ӯ имкон медиҳад, ки вай то даме ки дӯстдухтар дорад. Шабона Писаре мехост, ки алоқаи ҷинсӣ бошад ва ӯ дар хобгоҳи худ хурдтар аст. Дар он ҷо вай оҳиста-оҳиста саршавиро сар кард ва ба ӯ рост кард. Модар танҳо пас аз он ки писараш бо ӯ алоқаи ҷинсӣ карда буд, бедор шуд, зеро пеш аз хоб буд. Ва он гоҳ ӯ бедор шуд ва бо Писари ӯ фаъолона алоқаи ҷинсӣ кард.